Historia Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Nowym Dworze Mazowieckim 1973 – 2005

Historia Poradni rozpoczyna się w 1973 roku, kiedy to w Nowym Dworze Mazowieckim z inicjatywy społecznej, pedagogów szkół, TPD, MO i Sądu powołano Społeczną Poradnię. Działała ona na terenie Ośrodka Zdrowia. Od drugiej połowy 1973 roku mieściła się w pralni w piwnicy budynku mieszkalnego, wtedy to Wydział Oświaty przydzielił etat pedagoga, wcześniej wszyscy pracowali w niej społecznie. Swoim działaniem Poradnia obejmowała cały powiat nowodworski. Podopieczni kierowani byli przez Sąd dla Nieletnich, szkoły wszystkich szczebli, MO i TPD. Zajęcia odbywały się w grupach resocjalizacyjnych i indywidualnie. Praca z niedostosowanymi społecznie trwała w Poradni do roku 1975. Pierwszym Dyrektorem i pedagogiem była pani Helena Bondyra, która w 1975 r. została wizytatorem do spraw profilaktyki i resocjalizacji przy Wydziale Oświaty. Od tego momentu pracownicy Poradni działali we współpracy z pedagogami szkolnymi na terenie szkół i placówek oświatowo-wychowawczych.

Ponieważ w owym czasie były w Polsce tylko dwie poradnie społeczne, brakowało podstaw prawnych i statutowych regulujących ich działalność, Poradnia nowodworska została przekształcona w Poradnię Wychowawczo-Zawodową 01.09.1976 r. z siedzibą przy ulicy Modlińskiej 5. Jej Dyrektorem została pani Maria Wójcik. W październiku 1976 roku zatrudniony został pierwszy psycholog.

Rejonem działania Poradni było miasto Nowy Dwór Mazowiecki – przedszkola, szkoły podstawowe, szkoły średnie, w których uczyło się około 4500 dzieci i młodzieży.

W 1978 roku poprawiły się warunki lokalowe – Poradnia otrzymała  pokój na IV piętrze w budynku Urzędu Miasta dzięki pomocy Naczelnika Miasta, doczekała się też na pierwsze testy diagnostyczne (do tej pory korzystaliśmy z uprzejmości Poradni w Legionowie). W roku szkolnym 1978/1979 Poradnia otrzymała trzeci etat pedagogiczny, jednocześnie poszerzono rejon jej działania o cztery gminy. Pierwsze lata działalności Poradni nie były łatwe. Brakowało etatów, a zapotrzebowanie na pomoc psychologiczno-pedagogiczną było duże, także warunki lokalowe były bardzo trudne, brakowało pomocy dydaktycznych, ale Poradnia mogła liczyć na pomoc ze strony Wojskowej Komisji Uzupełnień i Wojewódzkiej Poradni Wychowawczo-Zawodowej.

W roku szkolnym 1979/1980 zwiększono o jeden liczbę etatów, ale to nie zaspokajało potrzeb. Systematycznie wzrastała liczba badań, które wykonywano w różnych miejscach (szkołach, przedszkolach, w gabinecie zastępcy inspektora oświaty, a nawet za kotarą na korytarzu, a badania zbiorowe w sali konferencyjnej Urzędu Miasta). Brakowało czasu na opracowywanie dokumentacji, pisanie opinii, zaleceń, pracę tę wykonywano po godzinach. Nie było także podstawowego wyposażenia – biurek, krzeseł, szaf na dokumenty. Dopiero w roku szkolnym 1981/1982 przydzielono etat administracyjny. Nadal nie było lekarza konsultanta, orzecznictwo oświatowe dla rejonu nowodworskiego prowadziła więc Poradnia Wychowawczo-Zawodowa w Legionowie. W roku szkolnym 1983/1984 powstał zespół orzekający do spraw orzecznictwa specjalnego i orzecznictwa zawodowego. W roku szkolnym 1986/1987 Poradnia zmieniła lokalizację, odtąd mieściła się w lokalu przy ul. Warszawskiej 7. Nareszcie mieliśmy do dyspozycji kilka pomieszczeń do pracy, choć nadal było ich zbyt mało. Pod koniec roku 1990 odeszła ze stanowiska dyrektora Poradni Maria Wójcik, a jej miejsce zajęła Zofia Ostrowska. Sukcesywnie przybywało etatów merytorycznych i w związku z tym, pracowników.

Z inicjatywy Grażyny Cichockiej powstała Młodzieżowa Grupa Działania, ideą której było kreowanie oryginalnego, a jednocześnie akceptowanego społecznie stylu życia. Natomiast Wanda Uszok powołała „Grupę Wsparcia dla Pedagogów Szkolnych”, której celem było zintegrowanie i zaktywizowanie środowiska pedagogów (wymiana doświadczeń, superwizje, przedstawianie różnych form i metod pracy z dzieckiem, rodzicami i nauczycielami). Grupa ta działa o dziś pod kierunkiem Grażyny Cichockiej-Domańskiej, powiększona o grono psychologów szkolnych. Charakter Poradni zmieniał się, zaczęto zajmować się także terapią i profilaktyką. Rozwinęły się takie działy jak: diagnoza psychologiczna, diagnoza pedagogiczna, terapia korekcyjno- kompensacyjna, terapia logopedyczna, orzecznictwo zawodowe.

W roku 1992 dyrektorem Poradni została Wanda Uszok. We wrześniu 1993 r. decyzją Kuratora Oświaty zmieniła się nazwa Poradni odtąd jest to Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna.

We współpracy z Urzędem Miasta poszerzyła się oferta Poradni. Wanda Uszok i Grażyna Cichocka napisały autorski program i powstał Ośrodek Profilaktyki Uzależnień, powstała świetlica terapeutyczna dla młodzieży, zwana Herbaciarnią, nad którą pieczę sprawowała Grażyna Cichocka i Krzysztof Szymański. Za sprawą kolejnych programów autorskich finansowanych przez władze miasta powstały: Punkt Konsultacyjno-Terapeutyczny, Telefon Zaufania, Grupa Wsparcia dla Kobiet, Grupy dla Liderów Młodzieżowych, ANTEK oraz ANTEK I KAŚKA.

Rok 1999 przyniósł głębokie zmiany zarówno w skali całego kraju, jak i w naszej placówce. Zgodnie z reformą administracyjną organem prowadzącym Poradnię stało się Starostwo Powiatowe w Nowym Dworze Mazowieckim, a nadzór merytoryczny sprawowało nadal Kuratorium Oświaty w Warszawie. Zmieniły się granice rejonu naszego działania. Objęliśmy opieką

gminę Nasielsk poprzez Filię Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Nasielsku kierowaną przez panią Elżbietę Rakowską. Ustawicznie rosły potrzeby środowiska w zakresie diagnozy i terapii, systematycznie poszerzała  się działalność postdiagnostyczna Poradni, przybywało klientów. Wzrastała liczba etatów merytorycznych, część osób odchodziła, przychodziły nowi pracownicy. Budynek, w którym mieściła się Poradnia, nie nadawał się już do użytku, w związku z tym w 2003 r. przeniesiono Poradnię do budynku przy ul. Boh. Modlina 40.

Rocznica 30-lecia zbiega się z odejściem Wandy Uszok z funkcji dyrektora Poradni, którą kierowała  przez 13 lat z ogromną pasją i oddaniem, a 1 września 2005 roku stanowisko dyrektora Poradni objął Adam Łojek.

Od 2015 roku funkcję dyrektora Poradni pełni Beata Rusek.